Για πρώτη φορά στα χρονικά, η κοινότητα Μαραθώνος αποκτά Περιφερειακό Ιατρείο — μια δομή που αλλάζει τον χάρτη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στην περιοχή και φέρνει τις υπηρεσίες πιο κοντά στους πολίτες.
Η εξέλιξη δεν ήρθε τυχαία. Ήταν πάγιο αίτημα της Δημοτικής Αρχής και αποτέλεσμα συνεχούς συνεργασίας με το Υπουργείο Υγείας, την 1η ΥΠΕ και τη Διοίκηση του Κέντρου Υγείας Νέας Μάκρης.
Μια ανακοίνωση που σηματοδοτεί μια «νέα εποχή» για τον Μαραθώνα — σε μια περίοδο όπου η εκλεγμένη Αντιπολίτευση δεν χάνει ευκαιρία να κατηγορεί τη Δημοτική Αρχή για «εγκατάλειψη» και «αδράνεια».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου: με αφορμή το κλείσιμο του καταστήματος των ΕΛΤΑ — μεταξύ εκατοντάδων σε όλη τη χώρα — ακούστηκαν μέχρι και εκκλήσεις για παραίτηση ολόκληρου του Σώματος, ως «ένδειξη ανικανότητας».
Ο Δήμαρχος, ωστόσο, επέλεξε τη νηφαλιότητα αντί της έντασης.
«Τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν ωφελούν τον τόπο. Εμείς θα συνεχίσουμε να απαντάμε με έργο», είχε πει τότε.
Και όπως αποδεικνύεται, ένα ακόμα έργο ήρθε! Μετά την αγορά οικοπέδου για το νέο Λύκειο Μαραθώνος, την επαναχρηματοδότηση του Δημαρχείου και Πολιτιστικού Κέντρου στην Αφετηρία και τη διάνοιξη του νέου περιφερειακού δρόμου, το Περιφερειακό Ιατρείο έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά ουσιαστικών παρεμβάσεων.
Ίσως τελικά, στον Μαραθώνα, η… σιωπηλή δουλειά να κάνει περισσότερο «θόρυβο» από τις κραυγές της Αντιπολίτευσης.
Άρης Παπουτσής: Μικρή μετατόπιση ή μεγάλη αναδίπλωση;
Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης του Δήμου Μαραθώνος, Αριστείδης Παπουτσής, σε τοπικό έντυπο, παρατηρείται μια λεπτή αλλά ενδιαφέρουσα μετατόπιση.
Ο ίδιος, που μέχρι πρότινος δήλωνε με βεβαιότητα πως θα είναι εκ νέου υποψήφιος Δήμαρχος το 2028, τώρα μιλά για το «να προχωρήσουμε όλοι μαζί, ανεξάρτητα με το ποιος θα είναι μπροστά» και πως «δεν τον ενδιαφέρουν τα αξιώματα».
Η ρητορική του έχει σαφώς αλλάξει τόνο. Από τη σιγουριά της πολιτικής βεβαιότητας, σε έναν πιο φιλοσοφημένο, σχεδόν αποστασιοποιημένο λόγο περί… ευθύνης και συλλογικότητας.
Με όλα αυτά, δεν είναι περίεργο που κάποιοι, στο παρασκήνιο, αναρωτιούνται: Πρόκειται για αυτοκριτική, ρεαλισμό ή… προληπτική άμυνα;
Γιατί όπως φαίνεται, όσο ο Στέργιος Τσίρκας χτίζει πολιτικό κεφάλαιο με έργο και συνέπεια, τόσο δυσκολεύει η εξίσωση για την Αντιπολίτευση.
Είναι άλλο να διεκδικείς τον δημαρχιακό θώκο ως «νομοτελειακή υπόθεση» με τη λογική του… ώριμου φρούτου κι άλλο να βλέπεις ότι ο πολιτικός σου αντίπαλος παράγει μετρήσιμα αποτελέσματα.
Σ’ εκείνη την περίπτωση, ίσως βολεύει το «δεν με νοιάζουν τα αξιώματα» — ειδικά όταν αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι δεν θα τα κατακτήσεις.
Η τοπική πολιτική σκηνή του Μαραθώνα δείχνει να κινείται σε δύο παράλληλες ταχύτητες:
Από τη μία, η σταθερή παραγωγή έργου από τη Δημοτική Αρχή.
Από την άλλη, μια Αντιπολίτευση που φαίνεται να χάνει τη ρητορική της πυξίδα και να ψάχνει νέο αφήγημα.
Ο χρόνος — και τα έργα — θα δείξουν ποιος τελικά δικαιώνεται.
