Για όσους μεγάλωσαν εκεί στη θρυλική δεκαετία του ’80 ο Μάικ Λαμάρ ήταν ο πρώτος «μάγος» που γνώρισαν, ελέω της τηλεοπτικής εκπομπής “Ο ταχυδακτυλουργός”.
Έτσι, ως Μάικ Λαμάρ χαρακτήρισε ο Αντιδήμαρχος Βαγγέλης Σωτηρίου τον επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης σε μια αποστροφή του λόγου του στο ΔΣ της 29/7/2025. Μιλώντας για τα μεγάλα έργα υποδομής και θέλοντας να τονίσει ότι απαιτείται γι’ αυτά πολύς χρόνος, έφερε ως παράδειγμα ότι “ένα σπίτι κατεδαφίζεται σε μια μέρα, αλλά για να χτιστεί θέλει δυο χρόνια”. Όταν άκουσε από απέναντι ότι… και αυτό θα το κατάφερνε ο επικεφαλής σε χρόνο ρεκόρ, δεν άντεξε και, γελώντας, του είπε: “Δεν είστε μηχανικός εσείς, τότε. Είστε ο Μάικ Λαμάρ”!
Προφανώς ο επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης βλέπει, συνολικότερα, αλλιώς τα πράγματα. Και αυτό είναι εμφανές αν διαβάσει κάποιος καλόπιστος την ανακοίνωση της παράταξης «ΕΜΕΙΣ-ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ» που δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες με αντικείμενο τη διαχείριση των απορριμμάτων και το Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ), όπου προτείνει κάποιες λύσεις.
Πράσινα Σημεία και… “πράσινα άλογα”
Για παράδειγμα αναφέρει τα Πράσινα Σημεία, την ενεργοποίηση των συμβασιούχων υπαλλήλων, την ενεργοποίηση σύμβασης με εργολάβο και τη χωροθέτηση του ΣΜΑ, ως απλές λύσεις. Είναι, όμως, πράγματι απλές στην πράξη;
Στα “χαρτιά”, ναι. Θεωρητικά, είναι απλή λύση η χωροθέτηση, εγκατάσταση και λειτουργία Πράσινου Σημείου που θα περιλαμβάνει σύστημα διαλογής στην πηγή (μηχανική ή από ανθρώπους, ή και τα δύο) και έπειτα μεταφορά των απορριμμάτων στο ΣΜΑ και από εκεί στη Φυλή.
Αλλά όταν, όπως είναι απαραίτητο, υπάρξει αναφορά και σε απαιτήσεις, σε κόστος εγκαταστάσεων και εξοπλισμού, σε έκταση, σε ανθρώπινους πόρους κλπ., γίνεται απείρως πιο περίπλοκη.
Όταν πάψεις να αιθεροβατείς…
Για να μην το κουράζουμε έκανα μια έρευνα (είναι πολύ εύκολο πλέον με τα εργαλεία ΑΙ) και το κόστος κυμαίνεται:
-από περίπου 200.000 ευρώ για ένα μικρό Πράσινο Σημείο,
– έως περίπου 1.000.000 για ένα μεγάλο, ολοκληρωμένο Πράσινο Σημείο, για εξυπηρέτηση πληθυσμού της τάξης των 10 με 12 χιλιάδων.
Τα ποσά αυτά, δε, δεν περιλαμβάνουν το κόστος για την απόκτηση της αναγκαίας έκτασης, ούτε τα λειτουργικά κόστη (μισθοί υπαλλήλων και ενέργεια, κυρίως).
Απ’ την άλλη, άντε και να πεις ότι στο Τοπικό Πολεοδομικό Σχέδιο χωροθετείται περιοχή για νέο ΣΜΑ. Εγγυάται κανείς και σε ποιο χρονικό ορίζοντα θα λειτουργεί (π.χ. λόγω πιθανών προσφυγών); Και τι θα κάνουμε μέχρι τότε; Σε αυτά η παράταξη ΕΜΕΙΣ-ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ, επιμελώς δεν απαντά.
Δύσκολη άσκηση η κοστολόγηση -γενικώς…
Μάλλον είναι μια δύσκολη άσκηση η κοστολόγηση για τη μείζονα Αντιπολίτευση που παριστάνει ότι διαθέτει επαΐοντες και τεχνοκράτες. Αλλά στην καθημερινή, σκληρή πραγματικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τη χρόνια υποστελέχωση σε κρίσιμες ειδικότητες, από εργάτες έως μηχανικούς, οι λύσεις που προτείνονται και η εφαρμογή τους πρέπει να πατούν σε στέρεες βάσεις.
Το ανάθεμα, η εύκολη κριτική και το φταίνε οι άλλοι, είναι η εύκολη πολιτική επιλογή. Στην πράξη ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλιώς. Ωραία είναι τα βαρύγδουπα λόγια, οι τεχνοκρατικοί βερμπαλισμοί και η αφ’ υψηλού κριτική. Αλλά αυτός ο πολιτικός «ελιτισμός», αναμεμειγμένος με μπόλικη δόση λαϊκίστικης κριτικής, δεν αποτελεί πολιτική πρόταση, ειδικά στην αυτοδιοίκηση.
Κάτι τέτοιο μυρίστηκαν και οι πολίτες του Μαραθώνα και ψήφισαν, πάλι την ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΑΞΗΣ για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Ακριβώς γιατί θέλουν ΠΡΑΞΕΙΣ, ΕΡΓΑ, αποφασιστικότητα και ενέργεια. Όχι αδράνεια, κουτσομπολιά και ρουφιανιλίκια που στιγματίζουν έναν ολόκληρο τόπο. Και καλώς έπραξαν μου φαίνεται.
Η αυτοδιοίκηση θέλει ρεαλισμό και δράση -άμεση
Δεν σημαίνει αυτό ότι ο Στέργιος Τσίρκας και η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΑΞΗΣ τα κάνουν όλα σωστά και τέλεια. Σημαίνει απλά ότι παλεύουν μέσα στην πραγματικότητα αυτή και στις δυσκολίες της, μέσα στην κοινωνία και αντί να κουνάνε το δάχτυλο δεξιά και αριστερά, προσπαθούν και συχνότατα καταφέρνουν να λύνουν προβλήματα και αγωνίζονται για τον τόπο τους. Με λάθη, ίσως. Ίσως και με παραλείψεις. Χωρίς, όμως, να είναι κλεισμένοι σε ένα γραφείο και με μια γυάλινη σφαίρα να κάνουν σχέδια επί χάρτου, περιμένοντας να ωριμάσουν οι συνθήκες…
Και κάτι ακόμα. Όποιος θέλει να μιλήσει επί της ουσίας για διαχείριση απορριμμάτων, ας ανατρέξει στον ισχύοντα Περιφερειακό Σχεδιασμό (ΠΕΣΔΑ) που ακόμα δεν ξέρουμε ποιος θα είναι (!). Διότι η διαχείριση κάθε δήμου θα πρέπει να είναι συμβατή με τον ΠΕΣΔΑ, όπως και ο τελευταίος θα πρέπει να υιοθετεί τους στόχους και να εντάσσεται στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδιασμού. Ήδη η Κυβέρνηση προετοιμάζει σχέδιο για την καύση των απορριμμάτων. Ας αναλογιστούμε όλοι τις συνέπειες και ας ερευνήσουμε λίγο περισσότερο τι σημαίνουν όλα αυτά, οικονομικά και περιβαλλοντικά.
Όχι “λαγούς απ’ το καπέλο”, ούτε και “πρωινάδικα”
Σαν άλλος Μάικ Λαμάρ, ο επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης στο Δήμο Μαραθώνα, δεν πρέπει να ανακαλύπτει λύσεις τύπου “λαγός απ’ το καπέλο”, ούτε για να τελειώνουν τα έργα ταχύτερα, ούτε για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Και, σε κάθε περίπτωση, πρώτα θα πρέπει να βρει λύση για την παράταξή του και την πολιτική του υπόσταση. Αλίμονο αν για τα κακώς κείμενα ή την κριτική του καταφεύγει σε πρακτικές ντετέκτιβ και στέλνει βίντεο στα “πρωινάδικα”, όπως κάποιοι πολίτες που συχνά διαμαρτυρόμενοι απειλούν με τη γνωστή φράση ‘θα φωνάξω τα κανάλια’.
Άλλος είναι ο θεσμικός του ρόλος και ως επιστήμονας άνθρωπος έπρεπε να το καταλαβαίνει (εκτός κι αν έχει κακούς συμβούλους που τον παρασύρουν). Μετά από τις πρώτες ζωντανές μεταδόσεις των συνεδριάσεων του ΔΣ, φαίνεται ότι η μείζονα Αντιπολίτευση (και όχι μόνο αυτή), αισθάνεται άβολα.
Αυτό το «ξεβόλεμα» δεν έχει να κάνει μόνο με το ύφος ή τον τρόπο απεύθυνσης, αλλά κυρίως με την απουσία θετικού λόγου και επί της ουσίας, ρεαλιστικών εναλλακτικών προτάσεων. Αλλά ως εδώ με το δωρεάν μάθημα. Άλλωστε και για αυτό υπάρχουν τα εργαλεία ΑΙ, αρκεί κάποιος να έχει την κριτική σκέψη για να τα αξιοποιήσει.
Ο νυκτερινός ανταποκριτής