Είναι της μόδας κάθε χρόνο τέτοιο καιρό κάτι δαιμόνιοι του πληκτρολογίου να βγαίνουν παγανιά και να φωτογραφίζουν επί τούτου τις καθημερινές ασχήμιες μερικών (αρκετών, μάλλον) αντικοινωνικών γύρω μας, που θεωρούν ότι μια χαρά είναι να πετάνε δίπλα στους κάδους των απορριμάτων στοίβες από κλαδιά, 100 τετραγωνικά μέτρα φθαρμένων απ’ τον ήλιο πλαστικών φύλλων, χαλιά, πετσέτες, παλέτες, λεκάνες, πολυθρόνες, κομοδίνα, καρέκλες, ντουλάπια, παντζούρια και ό,τι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου.
Οι δαιμόνιοι του πληκτρολογίου κοτσάρουν κάτω από τις φωτογραφίες: “ΑΙΣΧΟΣ, ΝΤΡΟΠΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ; ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ; ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ! ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ; Ο ΔΗΜΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ; ΞΕΠΕΣΜΟΣ, ΧΑΜΟΣ, ΛΙΜΟΣ, ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ” –ναι, και είσαι παιδί μου πειρασμός, σεισμός, α, για για για!
Διότι, κάπου, όπα, βάστα! Κατ’ αρχάς πού έχεις διαβάσει, σε ποιο νόμο και ποιον κανονισμό ότι επειδή είναι πεταμένος παράνομα πλάι σ’ ένα κάδο απορριμάτων, η υπηρεσία πρασίνου ή οι εργάτες καθαριότητας ενός Δήμου, ως σκλάβοι άλλων, θλιβερών εποχών, έχουν την υποχρέωση να μαζέψουν τον καναπέ όπου άραζε κάποιος τα κανιά του (πιθανότατα όσο ποστάριζε αναθέματα για τον Δήμο, κιόλας!);
Και όχι μόνο έχουν υποχρέωση να τον μαζέψουν, αλλά στο πι και φι κιόλας; Την επόμενη μέρα ή ώρα;
Οι πραγματικές υποχρεώσεις των Δήμων
Στην πραγματικότητα και για την ακρίβεια, ΤΑ ΚΛΑΔΕΥΤΙΚΑ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ δεν είναι καν ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να τα μαζεύει ο Δήμος, ειδικά απ’ όπου πάει και τα πετάει ο κάθε αδιάφορος “μάγκας”.
Καλώς ή κακώς, ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΕΙΝΑΙ “η ασφαλής συλλογή και μεταφορά όλων των υπολειμμάτων” -όπου πρέπει.
Αυτό λέει ο νόμος. Είναι ανεπαρκής, ανεδαφικός, και “μπάλα στην εξέδρα” ο νόμος; Ίσως. Αλλά αυτός είναι.
Κοίτα τα σχετικά άρθρα στις φωτογραφίες και θα το διαπιστώσεις κι ο ίδιος. Οι 5 σχετικές αρμοδιότητες των Δήμων περιγράφονται ρητά και ΔΕΝ περιλαμβάνεται σ’ αυτές τακτική υπηρεσία αποκομιδής των κλαδικών υπολειμμάτων από τον καθαρισμό οικοπέδων, άσχετα αν όλοι οι Δήμοι την προσφέρουν τελικά, όπως προσφέρουν και υπηρεσία συγκομιδής ογκωδών αντικειμένων.
Αλλά την προσφέρουν με συγκεκριμένους όρους και, αναγκαστικά, στους ρυθμούς που επιτρέπουν οι πολύ περιορισμένες δυνατότητές τους, όχι στο ίδιο πλαίσιο με τη συγκομιδή απορριμμάτων από τους ειδικούς κάδους (παρεμπιπτόντως: κι αυτά, ΜΟΝΟΝ από τους κάδους, όχι απ’ το δρόμο…)
Υπάρχουν πέντε-δέκα σημεία στο Δήμο -όλοι τα ξέρουμε- που, εκτός από κλαδιά, ξαναγεμίζουν με… είδη υγιεινής και λαμαρίνες και γυψοσανίδες και στρώματα και ξηλωμένα πατώματα και άδεια κουτιά από μπογιές -μαζί με τα πινέλα και το νέφτι- μόλις ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ αφότου έχει καθαριστεί ο χώρος.
Άλλο το θέλω, άλλο το μπορώ
Μπορεί ένας Δήμος όπως ο δικός μας, με έκταση 226.000 στρέμματα και με το ένα “γνωστό σημείο” να απέχει από το άλλο ίσως και 30 χιλιόμετρα, να έχει τόσα οχήματα έργου, τόσα φορτηγά και τόσο προσωπικό ώστε να διαχειριστεί, σε χρόνο dt κιόλας ΚΑΙ τα εκατοντάδες κυβικά μέτρα υπολειμμάτων των συνεπών πολιτών ΚΑΙ όσα με απαράδεκτη συμπεριφορά πετούν από δω κι από ‘κει οι “ξύπνιοι”, μαζί με τη μισή οικοσκευή τους;
Είναι ξεκάθαρο: ΔΕΝ μπορεί. Εκτός αν όσοι ψηφίζουν νόμους όπως ο πιο πάνω, ψηφίσουν κιόλας ότι σε Δήμους τεράστιους και γεμάτους μεγάλες, κατάφυτες ιδιοκτησίες, όπως ο δικός μας, το κράτος θα διαθέσει π.χ. 30 οχήματα, θα επιτρέψει και θα καλύψει οικονομικά την πρόσληψη του ανάλογου προσωπικού και θα διαθέσει τους πόρους που απαιτούνται για τη λειτουργία και συντήρηση του στόλου.
Τότε, ναι. Ας την κάνει υποχρεωτική ΚΑΙ αυτή την υπηρεσία και αν δεν ανταποκρίνεται ο Δήμος να ακούει -δικαίως- τα σχολιανά του.
Έως τότε τα ακούει απλώς επειδή οι δαιμόνιοι του πληκτρολογίου κυνηγάνε (μεταξύ άλλων, που ίσως δεν τους έρχονται, όμως) τα “κλικ”.
Τι “πουλάει” στο διαδίκτυο και ο Γκάντι…
Και το ατέλειωτο βρισίδι στον “αδιάφορο” και “ανίκανο” Δήμο πουλάει πιο καλά από το να τραβήξουν και λίγο τ’ αυτιά σε όσους είναι τόσο αδιάφοροι για τους συμπολίτες τους -και τόσο ικανοί στο να ρυπαίνουν ασύστολα, τα πάντα γύρω μας.
Προτιμούν το αντίθετο, λοιπόν! Να τους χαϊδεύουν κιόλας τ’ αυτιά. Να τους λένε, στην ουσία: “Άντε, ρίξτε κι άλλες βρομιές, καμάρια μου! Ρίξτε αβέρτα φυλλωσιές ολόκληρες και κορμούς ολόκληρους, ρίξτε και καλάμια, νεροχύτες, παπλώματα, μπετόβεργες, σαβούρα! Τόνους ρίξτε, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! Να τρέχουν και να μη φτάνουν, να μην προλαβαίνουν να τα μαζεύουν. Ρίξτε, ρίξτε, ρίξτε!!! Να βρούμε κι εμείς ευκαιρία να τα ρίξουμε στο Δήμο”!
Δεν τους λένε: “Σταμάτα, αδερφέ, να κάνεις το λάθος. Κάνε το σωστό ΕΣΥ, ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι γύρω σου. Κι αν το κάνεις εσύ, μπορεί να αρχίσεις, σταδιακά, να βλέπεις και άλλους να το κάνουν σωστά, όπως εσύ. Και έτσι, σιγά σιγά, να έλθει η αλλαγή”.
Όχι. Για να παραφράσουμε την… ήδη παραφρασμένη ρήση του Γκάντι*, τους λένε κάτι σαν… “Γίνε το σκουπίδι που θες να δεις γύρω σου”!
Στη θαυμαστή σηπτική δεξαμενή των κοινωνικών δικτύων, μαντέψτε τι απ’ τα δύο πιάνει τελικά ως προτροπή…
* Ο Γκάντι δεν είπε ποτέ: “Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις γύρω σου”, όπως κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο. Είπε κάτι λίγο πιο περίπλοκο και πολύ πιο ρεαλιστικό, αλλά για το παρόν κείμενο μια χαρά κάνει και αυτή η, απλουστευμένη, σύντομη ερμηνεία.
