* Με βήμα ταχύ, σχεδόν καλπάζοντας, προελαύνει το Καλοκαίρι, φέρνοντας μαζί του όλα εκείνα που μας αρέσει να το συνοδεύουν: θάλασσα, μπανάκι, ουζάκι στην παραλία, πολιτιστικές εκδηλώσεις, πανηγύρια, ξεφαντώματα. Φέρνει όμως και κάτι που δε μας αρέσει καθόλου. Τις φωτιές. Που, δυστυχώς, η ιστορία αποδεικνύει ότι είναι αναπόφευκτες, όχι μόνο στην Αττική, αλλά σε όλη την Ελλάδα.
Είτε λόγω αμέλειας και απροσεξίας, είτε λόγω ατυχήματος είτε και για πιο πονηρούς λόγους, καλώς ή κακώς, δεν υπάρχει ούτε ένα καλοκαίρι στη χώρα μας που να μην έχει σημειωθεί τουλάχιστον μια πολύ σοβαρή πυρκαγιά, καμιά φορά και δυο και τρεις και περισσότερες.
Ο Δήμος Μαραθώνος ήδη έχει δοκιμαστεί και από πυρκαγιές και, πολύ περισσότερο, από εστίες πυρκαγιάς, που, όσο και αν φαίνονται ασήμαντες σε όσους κάνουν κριτική από το λάπτοπ τους, είναι πάντοτε εν δυνάμει καταστροφικές, αν δεν υπάρξει άμεση και σοβαρή κινητοποίηση επί του πεδίου.
Κι εδώ είναι που η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Μαραθώνος έχει δείξει τα διαπιστευτήριά της από το 2019, όταν ξεκίνησε η ανασυγκρότησή της. Έχει να επιδείξει ταχύτητα, οργάνωση και αποτελεσματικότητα, στην πράξη. Όχι στα λόγια.
Και γι’ αυτό προκαλεί πραγματικά απορία το πώς αυτή η επιτυχημένη λειτουργία, που έχει λάβει πολλές φορές εύσημα από κάθε λογής αρμόδιους φορείς -από την Πυροσβεστική Υπηρεσία, έως την Εθνική Αρχή Διαφάνειας– γίνεται στόχος μιας στείρας και αδικαιολόγητα επιθετικής αντιπολίτευσης, που είτε παριστάνει ότι δεν βλέπει, είτε όντως δεν βλέπει και δεν αντιλαμβάνεται.
Το δεύτερο βέβαια, είναι και το πιο ανησυχητικό.
Αναρωτιέται κανείς: από άγνοια; Από απλή επιπολαιότητα; Ή μήπως από τη στρεβλή λογική ότι εφόσον είσαι αντιπολίτευση πρέπει μονίμως και ασταμάτητα να κατηγορείς για κάτι –οτιδήποτε– τη διοίκηση, έστω και μόνο για να ακούγεσαι;
Διότι, σε μια περιοχή με ιστορική ευαισθησία στο θέμα, το να θέτεις ερωτήματα για την πυροπροστασία και να το κάνεις όχι με στοιχεία και προτάσεις, αλλά, με γενικότητες, άγνοια των θεμάτων, εμπάθεια και μπόλικη… τρομολαγνεία, δεν προσφέρει υπηρεσία στον τόπο. Μάλλον το αντίθετο.
Κι όσο για το… κοινωνικοδικτυακό πανηγυράκι, με αιρετούς που «καταγγέλλουν» με στόμφο και μεγαλοστομία για να αποσπάσουν κανένα «μπράβο» -από αδέλφια και λοιπούς συγγενείς πρώτου βαθμού, κυρίως – είναι μάλλον ανάξιο σχολιασμού. Μια ωραία ατμόσφαιρα… εσωτερικής κατανάλωσης!
Από την άλλη πλευρά, πάλι, το Δημοτικό Συμβούλιο του απολογισμού πεπραγμένων, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Η δημοτική αρχή ισχυρίζεται ότι θα έχει να επιδείξει σ’ αυτό τόσες δράσεις, ενέργειες και πρωτοβουλίες ώστε θα καταρρίψει ολοκληρωτικά τη μόνιμη επωδό της αντιπολίτευσης “δεν παράγετε έργο’’. Για να δούμε τι θα δούμε…
* Στη γνωστή υπόθεση, τώρα, με τη μάντρα σκαφών στην παραλία του Μαραθώνα που έχασε την άδεια λειτουργίας, πολλά ακούγονται, αλλά η αλήθεια είναι μια. Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση επιχείρησης που δραστηριοποιείτο χωρίς νομιμοποίηση επί χρόνια. Όλοι το ήξεραν, κανείς δεν το άγγιζε ως θέμα.
Είτε για τα “ψηφαλάκια’’ είτε για άλλο λόγο, αυτή είναι η αλήθεια. Κανείς δεν ένοιαζε να ενδιαφέρεται ούτε καν για το γεγονός ότι πελώρια τρακτέρ διέσχιζαν το δρόμο κι έκαναν βόλτες στα ρηχά, παραλαμβάνοντας σκάφη που, για να προσεγγίσουν το σημείο, έθεταν κι αυτά σε σοβαρό κίνδυνο τους λουόμενους.
Δεν πρέπει, ωστόσο, να κάνει εντύπωση ότι και σ’ αυτή την περίπτωση η δημοτική αρχή επέλεξε να εφαρμόσει όσα έπρεπε να εφαρμοστούν. Ο Τσίρκας έχει δείξει και σε άλλες περιπτώσεις ότι σε τέτοια θέματα, δε δίνει σημασία στο πολιτικό κόστος. Προχωρά στα νόμιμα, ακόμη κι αν ξέρει ότι μπορεί να υπάρξουν αντιδράσεις.
Το έκανε και με την καταπάτηση του δημοτικού χώρου δίπλα στο εργοστάσιο της Πορσελάνα, το έκανε και με τις παρανομίες στο δασάκι της παραλίας στη Νέα Μάκρη.
Και βέβαια, το να κάνει μια διοίκηση το καθήκον της δε θα έπρεπε, κανονικά, να είναι… είδηση. Στην Ελλάδα όμως, είναι. Διότι σπανίζει.